Before starting to understand the world he considered Salima as own native mother. But hearing that his parents have died in traffic accident, a mysterious......
Ещё в детстве, когда Тургай пока ещё толком не осознавал жизнь, он думал, что Салима – его родная мать. Но после того, как он узнал......
Ağlı kəsənəcən elə bilirdi ki, Səlimə onun doğmaca anasıdır. Amma qulağı çalanda ki, ata-anası avtomobil qəzasında həlak olublar, onunla arasında sirli pərdə asıldı, ildırım sürətilə......
He had trudged through tangles and trailed in steeps for two days scratching his face and extremities into blood. The sun was near to setting......
Он плёлся по зарослям и волочился по обрывам на протяжении двух дней, обдирая в кровь лицо и конечности. Солнце близилось к закату, и в этом......
İki gündü cəngəlliklərdə sürünməkdən, yarğanlarda iməkləməkdən üz-gözü, dizi-dirsəyi cızıq-sıyrıq olmuşdu. Gün əyilmişdi, bu halətdə qarşıdakı sıldırım yarğanları keçə bilməyəcəkdi. Acından bağırsaqları quruldayırdı. “Sabah rahatca qoşunu......
The chief editor called me to his room and ordered to prepare an article devoted to to the winner of the “Golden Laurel” award. That......
Главный редактор вызвал меня в кабинет, и сообщил, что нужно подготовить статью, посвящённую лауреату премии «Золотой лавр», коим является писатель Пири Мамедов, проживающий в окраинной......
Baş redaktor məni kabinetinə çağırıb deyəndə ki, “Qızıl dəfnə” mükafatının qalibi barədə yazı hazırlamaq lazımdır, yazıçısı da ucqar əyalətdə yaşayan Piri Məmmədovdur, dilimin altında mənə......
The dark basement was full of hard sultriness – besides the pitch darkness, breathing was hard. Each inhalation from humid and mellow ground had stench......
В тёмном подвале стояла жуткая духота – наряду с кромешной тьмой, ещё и затруднялось дыхание. При каждом вдохе от влажного, рыхлого пола тянуло мочевиной –......
Qaranlıq zirzəminin havası da qaralmışdı. Göz-gözü görməyi o yana dursun, adamın nəfəsi daralır, ciyərləri tıncıxırdı. Torpaq döşəmə hər nəfəsini verəndə nəm mizgək qoxurdu. Görünür onlardan......
məktub Əfruz, gözümün nuru, yenə komandirimiz əl çəkmir ki, evə məktub yazaq, sağ-salamat olduğumuzu xəbər verək. “Özünüz yönlü zibil deyilsiniz, heç olmazsa, evdəkilər siz dılğırlardan......
Müəllimim Ərşad Bədəlovun əziz xatirəsinə Mərhəmətli insandan qorxmaq, çəkinmək adamı təmizləyən sınanmış vasitədir. İstəməzsən ki, belə bir insanın yanında üzün qızarsın, gözündən düşəsən onun, səndən......
Yasların birində molla deyəndə ki, cəhənnəm əzabının bu dünyadakı tək işartısı böyrək daşının ağrısıdır, içimdəki üçillik ağrı səksənib dik atıldı. Elə bil məni içəridən qəməltiylə......
Dünyaya gələn gün anamın başını yeyib özümü yetim qoymuşdum. Məni nənəm saxlamışdı. Hər dəfə bizə gələndə, “Ənvər əmi!” deyib sevincək qucağına qaçdığım, gətirdiyi şirniyyatları eşələyib......
Alabaş Nurəddinə bu ayamanı ona görə qoymamışdılar ki, ömrü-günü ovda keçir və tula kimi dağda-dərədə girmədiyi dəlmə-deşik qalmayıb. Yox, sadəcə, ona görə ki, keçən il......
Gərmə-təzək kəndlinin dolanışığı üçün hava-su kimi vacibdir, amma Şükürün peyinliyi binədən biabırçılıq olub. Biz görmüşük ki, peyinlik günün altında ayaqlandıqca bir müddətə daşa dönər, iyi......
Söz vaxtına çəkər, o gün də Novruz axşamıydı. Xəlilin arvadı Allah verəndən çıxarıb düzmüşdü bayram süfrəsinə. Xəlil əlini bozartmaya təzəcə uzatmışdı ki, cib telefonuna zəng......
Səhərin gözü təzə açılmışdı. Hürzad ərinin çay-çörəyini, qayğanağını qabağına qoyub adəti üzrə toyuqlarına baş çəkməyə çıxdı. Su qabını doldurdu, qonum-qonşunun həmişə qapının ağzına qoyduğu boyat......
Doqquz yaşım təzəcə tamam olmuşdu atam mənə qara çarşab alanda. Çox şeyi xatırlamıram, amma bulanıq xatirələrimdə qalıb həmin gün evdə möhkəm dava düşməyi və gecəykən......
Əziz müəllimim Şakir Paşayevə ehtiramla İlaxır çərşənbənin sevinci təzəcə çıxmışdı. Qış yuxusundan herağaş oyanmış gül-çiçək, böcəklər indi-indi torpağı dəlib işığa çıxırdılar. İlin bu vaxtı məktəbə......
Yuxuda gördü ki, anasının qərib məzarı yanında onun da qəbrini mərmərlə döşəyiblər. Ən çox da ona görə odlanırdı ki, bir it ayağını qaldırıb onun sinədaşını......
Mirzə Cəlilin ruhuna Üç ildi pul yığırdı, amma hər vədə yetişəndə nəsə bir qəmbərqulu çıxırdı ortaya və yoldan qalırdı, yığdığını ev-eşiyə, mal-qaraya xərcləyirdi. Bu dəfə......
– Ay Əlimərdan, səni lələnin goru, bu haradan ağlına gəlib ki, kənd yerində evin içində ayaqyolu tikdirirsən?.. – bənna Şükür mişar daşını baltayla iki bölüb......
Lələk kimi havada süzən xırda məxluqlar əvvəl min idi, sonra milyon oldular. Onu dövrəyə alanda hər şey kül rəngi aldı. Üzünə hava dəyəndə udqunmaq istədi,......
Şahid hələ axsam saat doqquzda yerinə girəndə telefonu səssizə qoyub niyyətlənmişdi ki, sabah günortayadək rahat yatsın və gərgin keçən həftənin yorğunluğunu canından çıxarsın. Amma mərdimazar......
Kolxozun işinə yaramayan “dalıağır” kişiləri ayırırdılar ki, çəkilliyin tutunu çırpıb araq çəksinlər. Sonra həmin arağı ev başına əməkgünü kimi bölürdülər. Bir-iki dindar ailə vardı ki,......
Yetimi həyata bağlayan tellər az olar, başqalarına baxanda günü-saatı bitmək bilməz, amma yenə də əlində-ovcunda dərddən qeyri bir şey qalmaz... Loğman kimsəsizlər evində böyümüşdü. İlk......
Bayaqdan bir “Qazel” Bayıl dairəsində ilişib qalmışdı. Naçar sərnişinlər yerə tökülüb əsəbi var-gəl edir, arada təkər dəyişən sürücüyə deyinirdilər. Birdən üstündə “Sifarişlə” yazılmış boş mikroavtobusu......
Əmimin oğlu Vadimi uşaqlıqdan sevməzdim. Hətta, qınamasaydılar, deyərdim ki, ondan zəndeyi-zəhləm gedir. Şəhərdə olur, amma hər yay tətilində bizə gəlirdi. Rus bölməsində oxuduğu üçün söhbətimiz......
Elat köçəndə bir çobandan almışdım bu iti. Sol gözünün üstündə ona şirinlik verən qara qaşqası vardı. Hamı deyirdi ki, qulaq-quyruğunu kəsməsən bundan it olmayacaq, amma......
İndiki kimi yadımdadı, atam sübhdən geyinib-kecinmişdi. Heç olmayan kimi yatağımdaca yuxulu üzümdən öpüb telimi sığallayanda içim sevincdən atlanmışdı. Anam arxasında durmuşdu, gülümsünürdü. Otaqdan çıxanda, –......
– Yazma, qurbanın olum, el içində zınqırovlu eləmə məni!.. – əlimi kompüterə atıram, ələm ağacı kimi böyrümdə dikəlir. – Yazmasam ürəyim partdıyar, başa düş, Müğdət.......
Bədircahanın еvi şəhərin qiblə tərəfində, qayanın üstündə, çox basəfa olan yеrdədir. Еvinin qabaq tərəfi еniş dağdır, dal tərəfi şəhərə baxır. Sərin yеli əksik olmaz.......
Vələsin başından çayın o üzündəki sıx meşəni həsrətlə seyr edən ana qarışqanın suya kəllə vuran balıqlara gözü sataşanda canını üşütmə bürüyürdü. “Hər şey o yana......